Corina Blom
Meestal maakte ik landschappen; liefst vergezichten waarin je je dag kunt verliezen. Het wad is een terugkerend landschap, maar bomen langs de weg zijn ook tijden een grote inspiratie voor me geweest. Net als het zwartste zwart en de horizon bij nacht. Mijn schilderspalet bestaat meestal uit grijzen, zwart en wit, hoewel er zo nu en dan wel kleur te vinden is. Kleur vind ik vaak afleiden, met zwart en wit wordt alles duidelijker.
Misschien ligt mijn liefde voor de grafische technieken ten grondslag aan het het minimale gebruik van kleur. Ik hou van zwart! In de grafische technieken is het zwart dieper. Mezzotint, droge naald en lino.
Mijn werk bestond voornamelijk uit mijn observatie over het onverbiddelijke verstrijken van de tijd en de vertegenwoordiging daarvan via een medium. De laatste jaren verplaatst het naar meer verhalend werk. Via een abstracte periode (Lost Words en Zucht) ging ik naar de Ierde, de Loft, een serie over een dwaaltocht die ik in de mist op het strand van Schiermonnikoog maakte, maar die ook een verbinding tussen hoofd en hart representeert.
In mijn laatste werk droom ik dat ik met de vogels vlieg en met de vissen zwem.